بزرگترین مجموعه مذهبی ایران باستان شناسائی شد
به گزارش تور و گردشگری مدیر میراث جهانی منظر دیرینه شناسی ساسانی فارس در فیروزآباد اظهار داشت: برمبنای بررسی های باستان شناسی، ژئوفیزیک، عکسبرداری هوائی و مستندنگاری دقیق سازه های معماری بخش مرکزی شهر گور فیروزآباد سرانجام بزرگترین مجموعه مذهبی ایران باستان شناسائی شد.
به گزارش تور و گردشگری به نقل از خبرگزاری ایرنا از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، علیرضا عسکری چاوردی گفت: نتایج فصل اول مستندنگاری و بررسی ژئوفیزیک در بخش مرکزی شهر گور در سال ۱۳۹۸ و متعاقبا ادامه این برنامه در قالب همکاری پایگاه میراث جهانی منظر دیرینه شناسی ساسانی فارس با اداره کل پایگاه های میراث جهانی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، پژوهشگاه، دانشگاه بولونیا و دانشگاه شیراز طی سه سال مطالعات سطح الارضی در جهت شناخت سازه های معماری واقع در دایره مرکزی شهرگور ادامه پیدا کرد و سازه های معماری موجود در محدوده ای به وسعت ۲ هکتار پیرامون منار مرکزی این شهر مستندنگاری و کارکرد آنها مورد مطالعه قرار گرفت.
این عتیقه شناس اضافه کرد: بقایای چهار جرز سنگی معروف به تخت نشین به ابعاد ۲۶ در ۲۶ متر با ارتفاع حداقل هشت متر و یک برج منار مانند به ارتفاع ۳۰ متر سالهاست که در بخش مرکزی شهر گور نمایان و بلوک های سنگی ویرانه های این آتشکده مهم در سطح محوطه بصورت پراکنده بجای مانده است.
او با اعلان اینکه درک روابط معماری این سازه های معماری پراکنده نیازمند شناسائی و مستندنگاری دقیق بود تا بتوان به تحلیلی جامع از ارتباط فضائی و مکانی سازه ها دست یافت اشاره کرد: خوشبختانه این کار با بهره گیری از روش مستندنگاری پهباد با برد کوتاه و طراحی سازه ها انجام گرفت و نقشه های مختلف تهیه شد.
عسگری چاوردی اظهارکرد: با مطالعه سبک شناسی سازه های معماری نمایان و درک روابط بین سازه ها در تطبیق با پلان فضاهای اصلی و الحاقات وابسته به آن و مقایسه با پلان بناهای مکشوفه مذهبی دوره ساسانی کارکرد سازه های معماری در بخش های الحاقی و در رابطه با دو بنای تخت نشین و منار مرکزی شهر گور روشن شد.
او برمبنای پلان حاصل از مستندنگاری سازه های معماری بخش مرکزی شهر اظهار داشت: بنای تخت نشین و مجموعه ساختمان های پیرامونی آن روی یک صفه به ابعاد ۶۵ در ۸۰ متر در یک مجموعه بزرگ ساختمانی قرار داشته و عملکرد تمام واحدهای ساختمانی در این مجموعه بهم مرتبط بوده که این مساله نشان دهنده کارکرد واحد مذهبی در مجموعه معماری بخش مرکزی شهر گور است.
این عتیقه شناس اضافه کرد: سازه های معماری مکشوفه در یک مجموعه وابسته و در رابطه با هم بعنوان آتشگاه، آدرویان، ایزیشگاه، اتاق هووما، تالارهای نیایش و نمازگاه، محل برگزاری جشن ها و گاهنبارها، چهارتاقی محل نیایش، محل تکریم آب و اجراء مناسک آئین های زرتشتی مکان یابی، شناسائی و تحلیل شده است.
به گفته مدیر میراث جهانی منظر دیرینه شناسی ساسانی فارس در فیروزآباد، این مجموعه بزرگ مذهبی در سده سوم میلادی بنیانگذاری شد اما بنظر می رسد با عنوان شهر پدری ساسانی تا آخر دوره ساسانی مورد تکریم و قداست مذهبی قرار گرفت به شکلی که احیانا با دفن پادشاهان ساسانی در این شهر همیشه طی دوره ساسانی بر حرمت آن اضافه گردید و در سده های اسلامی به شهر مزارات(شهر گور) معروف شد.
او با اعلان اینکه این شهر به احتمال محل دفن خیلی از پادشاهان ساسانی در کنار مجموعه بزرگ مذهبی واقع در بخش مرکزی شهر گور بوده و بنا بر این هم باروهای بزرگ شهر و تشریفات مذهبی شهر تا آخر دوره ساسانی برقرار بوده است اشاره کرد: در حقیقت، سیستم های دفاعی و باروی بزرگ این شهر در قلب بخش مرکزی فارس نشان میدهد در ابتدا شهر دوره ساسانی با کارکرد نظامی بصورت بارویی با پلان دایره بنا شد اما این باروها در تمام دوره ثبیت و تامین امنیت بخش مرکزی ایران، فارس، همیشه معمور بوده است برای اینکه بزرگترین مجموعه مذهبی و به احتمال آرامگاه خیلی از پادشاهان ساسانی در موطن پدری آنها در شهر گور قرار داشت.
او اشاره کرد: در محدود جستجوهای دیرینه شناسی طی سالهای قبل چندین تابوت سفالی در این بخش شناسائی شد که نشان میدهد کارکرد این تابوت های سفالی در اتاق هایی منقوش با کف موزائیک می تواند به شاهزادگان ساسانی تعلق داشته باشد.
عسگری چاوردی اظهار داشت: تا حالا شهر گور را بعنوان شهری می شناختند که سازه های معماری دایره مرکزی آن بخش حکومتی و اداری شهر بوده در حالی این شناخت بصورت فرضیه باقی ماند که مطالعات دیتریش هوف نشان داده بود کاخ اردشیر بابکان با زیر ساخت پنج هزار مترمربع واحدی سیاسی اداری و بعنوان کاخ دارای کارکرد سیاسی و هم اداری بوده است.
وی اضافه کرد: بدین سان از ۶ ایوان بزرگ کاخ اردشیر برای پذیرائی و برگزاری جلسات سیاسی، اجتماعی و از سه تالار بزرگ مربع شکل گنبدار در پشت ایوان مرکزی بنا برای امور روزانه اداری مملکت و ملاقات های رسمی پادشاه استفاده می شد.
مدیر میراث جهانی منظر دیرینه شناسی ساسانی فارس در فیروزآباد در آخر اظهار داشت: برنامه ساماندهی و کاوش این مجموعه بزرگ مذهبی کشور با همکاری اداره کل پایگاه های میراث جهانی معاونت میراث فرهنگی کشور، اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس، دفتر مطالعات میراث فرهنگی موسسه ایزمئو ایتالیا در دانشگاه شیراز و دانشگاه بولونیا ایتالیا با گرفتن مجوز از پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در اردیبهشت سال ۱۴۰۱ بصورت رسمی طی یک برنامه پنج ساله شروع خواهد شد.
چشم انداز دیرینه شناسی ساسانی منطقه فارس، هشت سایت باستانی است که در سه منطقه باستانی، فیروزآباد، بیشاپور، سروستان در جنوب غربی استان فارس واقع شده اند. این سازه ها، کاخ ها و شهرها شامل قلعه دختر، سنگ نگاره پادشاهی اردشیر بابکان، سنگ نگاره پیروزی اردشیر بر اردوان، اردشیر خوره(شهر گور)، کاخ اردشیر بابکان، شهر بیشابور، پیکره شاپور یکم (غار شاپور) و کاخ ساسانی سروستان، به اوائل و اواخر دوره شاهنشاهی ساسانی، که از ۲۲۴ تا ۶۵۸ پس از میلاد، در سراسر این منطقه گسترش یافت، مربوط می شوند. این آثار یکی از چهار اثری هستند که در جلسه ۳۰ ژوئن ۲۰۱۸ کمیته میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیدند تا تعداد آثار ایرانی ثبت شده در بین میراث جهانی یونسکو به عدد ۲۳ و آثار استان فارس به عدد پنج برسد.
منبع: ttma.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب