هایگاشن نیم قرن همسایگی ارامنه با مردم نور و رویان
ارامنه کاتولیک ایران اردوگاهی به نام «هایگاشن» دارند که در شهر رویان قرار دارد و حدود نیم قرن پیش سنگ بنای آن نهاده شد؛ مجموعه ای رفاهی - آموزشی ویژه ارامنه کاتولیک با بناهای زیبا که به بخشی از تاریخ معاصر منطقه میزبان گره خورده است.
به گزارش تور و گردشگری به نقل از خبرگزاری ایرنا، ساکنان شهرهای نور و رویان بیشتر از چهار دهه است که با نام «هایگاشن» آشنا هستند ؛ مجموعه ای اردوگاهی-ویلایی که بین این دو شهر و در محدوده ساحلی واقع است. این شهرک حدودا ۲۰ هکتاری حتی برای قاطبه شهروندان نور و رویان هم راز سر به مهر است چون عده کمی از اهالی منطقه تا کنون توانستند واردش شوند. اما از اتوبان کوتاه نور-رویان که می گذرند قسمتی از بناهای شهرک مانند برج و صلیب کلیسا و چند ساختمان دیگر را که معماری متفاوتی نسبت به شهرسازی منطقه دارند از پشت دیوار سفید هایگاشن می بینند.
هایگاشن اردوگاه ارامنه کاتولیک ایران است که حدود ۵۰ سال پیش در رویان بنا نهاده شد و همچنان پابرجا می باشد ؛ مجموعه ای که نه تنها در ایران، بلکه در مازندران هم هنوز جز ساکنان نور و رویان و برخی مناطق اطراف خیلی ها آنرا نمی شناسند. تعداد کمی از اهالی منطقه در این مجموعه شاغل هستند و برخی هم برای انجام کارهای خدماتی و فنی گاهی مجاز به ورود می شوند.
به جز چند ساکن دائمی این مجموعه که از ارامنه کاتولیک ایران هستند، خانواده های دیگری هم روزهایی از سال و برخی مناسبت ها را در هایگاشن می گذرانند. یکی از این مناسبت ها کریسمس یا زادروز حضرت عیسی ابن مریم (ع) است. گروه خبری - تصویری ایرنا مازندران هم به بهانه همین جشن تصمیم گرفت تا سری به این شهرک در ظاهر متفاوت بزند. در واقع زمان برگزاری جشن سال نو میلادی حال و هوای کوچه ها و خیابان های هایگاشن کاملا کریسمسی می شود و این خود یکی از جاذبه هایی است که توجهات را به خود جلب می کند. ارامنه ساکن شهرک در این مناسبت کاج های کریسمس را در مقابل خانه ها قرار می دهند و پنجره و ایوان خانه ها هم با نمادهای این جشن تزیین می شوند.
زمان برگزاری جشن سال نو میلادی حال و هوای کریسمس در کوچه ها و خیابان های هایگاشن پررنگ و برجسته است. اطلاعات چندانی از تاریخچه، چگونگی ساخت و حتی کاربری هایگاشن در جامعه وجود ندارد، اما مدیرکل داخلی هایگاشن جزئیات دقیق و کاملی را از این مجموعه در ذهن دارد ؛ جزئیاتی از علل ساخت این مجموعه اردوگاهی تا فعالیتهای اجتماعی آن که تا کنون در هیچ رسانه ای منتشر نشده است.
البته ممنوعیت ورود به شهرک های ویلایی امری نیست که فقط در هایگاشن وجود داشته باشد. با عنایت به محصور بودن و مالکیت مشخص و محدود مجموعه های ویلایی، حدودا همه این قبیل مجتمع ها بخصوص در غرب مازندران به صورت عادی پذیرای عموم افراد جامعه نیستند. چنین مقرراتی برای مجموعه های رفاهی در مازندران که بر مغایر قانون تحت مدیریت و مالکیت دستگاههای دولتی و حاکمیتی قرار دارند هم اعمال می شود. به هر حال سفر به هایگاشن بعد از هماهنگی های انجام شده امکان پذیر شد تا یک اثر رسانه ای حدودا جامع درباره این مجموعه اردوگاهیِ کمتر شناخته شده از خاک ایران تولید نماییم.
آن سوی دیوار سفید
پلیس راه شهر نور را که رد نماییم بلافاصله محدوده شهری رویان شروع می شود. کمتر از یکصد متر بعد در سمت راستِ مسیر نور – رویان دیوار سفیدی به طول حدود ۶۰۰ متر تا پیش از پل « سبزه رود » دیده می شود که دیوار جنوبی هایگاشن است. تنها ورودی مجموعه در میانه های همین دیوار قرار دارد. تابلویی هم مقابل آن نصب شده که روی آن به دو زبان فارسی و ارمنی نام و عنوان شهرک نوشته شده است: «اردوگاه ارامنه کاتولیک ایران.»
حدود نیم قرن پیش سنگ بنای هایگاشن در قطعه زمینی کوچک برای برگزاری اردوهای تابستانه ویژه دانش آموزان ارامنه کاتولیک نهاده شد. مدیریت اردوگاه هم اکنون بر عهده « گاسپار هاروتونیانس » است که اهالی او را با نام « گاسپیک » می شناسند. حدودا از آغاز ساخت این مجموعه را در خاطر دارد و حتی سال ۱۳۶۴ جشن ازدواجش را هم در هایگاشن برگزار کرده بود. ابتدا در دفتر کارش که در واقع دفتر مدیریت هایگاشن است با او به گفتگو می نشینیم و سپس برای اینکه جزئیات بیشتری را برای مان بیان کند در خیابان های مجموعه با او قدم می زنیم.
هاروتونیانس علاوه بر اینکه مدیرکل داخلی هایگاشن است، در شورای خلیفه گری ارامنه کاتولیک ایران هم عضویت دارد. اولین نکته ای که درباره هایگاشن بیان می کند هدف ساختِ آن است و اینکه هایگاشن همان گونه که در تابلوی ورودی نوشته شده در اصل اردوگاه است، نه شهرک. چرا اردوگاه؟ چون حدود نیم قرن پیش سنگ بنای آن در قطعه زمینی کوچک برای برگزاری اردوهای تابستانه ویژه دانش آموزان ارامنه کاتولیک نهاده شد و به مرور با افزایش زیرساخت ها و گسترش مساحت به آن چه که امروز دیده می شود، تبدیل شد.
اردوگاهی برای دانش آموزان
طبیعتا اولین پرسشی که درباره چنین مجموعه ای به ذهن می رسد تاریخچه و سال ساخت آن است. به قول مدیرکل داخلی هایگاشن اولین قطعه زمین هایگاشن سال ۱۹۷۰ میلادی -۱۳۴۹ خورشیدی- توسط خلیفه «نرسس توسونیان» که هشت سال پیش درگذشت، از سوی شورای خلیفه گری ارامنه کاتولیک خریداری شد ؛ زمینی که حالا کلیسای «آنتوان مقدس» هایگاشن در آن قرار دارد.
خلیفه نرسس توسونیان مؤسس اردوگاه هایگاشن - تصویر سمت چپ در ارتباط با آغاز ساخت اردوگاه در اوایل دهه ۵۰ است که خلیفه هم در آن حضور دارد. گاسپیک می گوید: «آن زمان من کودک بودم. زمینهای ساحلی اینجا پر از تپه های ماسه ای کوتاه و بلند بود و اصلا به آن چه که امروز می بینیم شباهت نداشت. برای رسیدن به دریا باید چند تپه ماسه ای را پشت سر می گذاشتیم. خلیفه توسونیان برای ساخت یک اردوگاه قطعه زمینی را خریداری کرد که حالا اولین ساختمان های اردوگاه و کلیسای آنتوان مقدس در آن قرار دارد. هدف ابتدایی و اصلی هم ایجاد فضایی برای دانش آموزان و کودکان ارامنه کاتولیک بود که فرصت حضور در شمال و ساحل را پیدا کنند. خودم چندین بار از خلیفه این مورد رو پرسیدم. می گفت بچه هایی را می شناخت که اصلا نمی دانستند شمال کجاست و دریا چیست. بنابراین تصمیم گرفت فضایی ایجاد نماید تا به بچه هایی که والدین شان توان مالی سفر به شمال را ندارند به آن جا ببرد. بنابراین عنوان این مجموعه در اصل اردوگاه است، نه شهرک ویلایی.»
معماری متفاوت
خلیفه توسونیان علاوه بر اینکه روحانی بود، معلم و مهندس معمار هم بود. بنابراین هم به مبحث آموزش در کودکان توجه ویژه ای داشت و هم در بحث ساخت بناهای شهرک به صورت مستقیم طراحی و اجرای ساختمان ها را خودش انجام داد. در ساختار هایگاشن رگه های توجه به آموزش را به صورت برجسته ای میتوان مشاهده کرد. وجود سالن آمفی تئاتر، مدرسه، زمینهای ورزشی، استخر، سالن اجتماعات، کلیسا و یک سالن دیگر برای انجام فرایض دینی در کنار زیرساخت های رفاهی مانند اقامتگاه، رستوران و پارک بازی نشان داده است که هدف از طراحی و ساخت این مجموعه صرفاً برای تفریح و سرگرمی نبود.
از سوی دیگر تفاوت معماری موجود در هایگاشن آنرا نسبت به سایر مجموعه های مسکونی و رفاهی منطقه متمایز کرده است. ساختمان ها با ترکیبی از معماری ایرانی و رومی طراحی و اجرا شده اند و همین تفاوت در طراحی هم خیابان های هایگاشن را دارای فضای متفاوتی کرده است. در عین حال توجه به فضای سبز و چشم انداز و افق شهری هم در هایگاشن قابل توجه است. بنابراین است که برج کلیسا سال هاست از بیرونِ محوطه هایگاشن دیده می شود و هیچ بنایی بلندتر از ارتفاع تعیین شده در آن ساخته نشده است. البته دیده شدن کلیسا یک عامل دیگر هم دارد و آن ساخته شدن آن روی تپه ساحلی است.
کلیسای آنتوان مقدس در اردوگاه هایگاشن سال ۱۹۷۴ با طراحی و نظارت خلیفه توسونیان روی یک تپه ساحلی ساخته شد. نخستین بناهای مجموعه
از گاسپیک درباره اولین بناهای ساخته شده در هایگاشن می پرسم. به دو ساختمان قدیمی در جنوب کلیسای آنتوان مقدس اشاره می کند و می گوید: «نخستین ساختمانی که در هایگاشن ساخته شد بنای اردوگاه است. سال ۱۹۷۰ کلنگش به زمین زده شد. یک ساختمان برای دانش آموزان بود. کمی بعد خلیفه به این فکر افتاد که برای خانواده های دانش آموزان هم فضایی ایجاد نماید. بنابراین چند سوئیت و یک نیایشخانه هم برای برگزاری مراسم یکشنبه در کنار ساختمان اردوگاه ساخت. به مرور تعداد دانش آموزانی که به هایگاشن می آورد بیشتر شد و تصمیم گرفت قرینه همان ساختمان اول را در کنارش بسازد که اردوگاه دختران شد.»
آن طور که از توصیف ها و اظهارات عضو شورای خلیفه گری ارامنه کاتولیک ایران برمی آید، هایگاشنِ امروزی از ابتدا بر پایه یک نقشه واحد و از پیش تعیین شده و به صورت پروژه ای به وجود نیامد، بلکه به مرور و بسته به نیازی که به وجود می آمد گسترش می یافت و در چارچوب یک فرایند شکل گرفت. مثلاً ساخت کلیسای آنتوان مقدس چهار سال پس از ساخت اولین بنای هایگاشن آغاز شد؛ کلیسایی زیبا که روی تپه ای ماسه ای ساخته شده و معماری ساده و زیبایی دارد. داخل کلیسا مانند نمونه های دیگر این دسته از بنای مذهبی یک بالکن برای استقرار گروه کر دارد.
مدیرکل داخلی هایگاشن درباره روند شکل گیری زیرساخت های رفاهی این مجموعه ویژه ارامنه کاتولیک می گوید: «سال ۱۹۷۴ خلیفه فقید تصمیم گرفت یک کلیسا در مجموعه و روی تپه بزرگی که اینجا قرار داشت بسازد. طراحی و اجرای آنرا هم خودش به عهده داشت و کلیسای آنتوان مقدس اینجا بنا شد. تعداد اردوها و سفرهای دانش آموزان به هایگاشن همچنان رو به افزایش بود و سری به سری دانش آموزان می آمدند. خلیفه تصمیم گرفت که در قسمت شمالی کلیسا هم اردوگاهی بزرگتر بسازد که فضا امکانات بیشتری داشته باشد. به مرور در اطراف همین ساختمان ها با خریدن زمینهای دیگر زمین فوتبال، بسکتبال، تنیس و استخر هم ساخته شد. فروشگاه و نانوایی و بهداری و کتابخانه هم به زیرساخت ها افزوده شد.»
مدیرکل داخلی هایگاشن: زمانی که موشک باران تهران سبب تعطیلی مدارس پایتخت شد کلاس درس دانش آموزان ارامنه بطور موقت در مدرسه اردوگاه برگزار می شد. ردی از دفاع مقدس
همه این زیرساخت ها در فاصله کمی از همدیگر قرار گرفته اند و ساختاری کاملا آموزشی در این مجموعه بوجود آورده اند. خانه خلیفه توسونیان هم در فاصله کمی از ضلع شرقی کلیسا واقع شده است ؛ جایی که حالا بعنوان یکی از واحدهای اقامتی برای میهمانان شورای خلیفه گری مورد استفاده قرار می گیرد.
هایگاشن در دهه ۶۰ خورشیدی کم کم بعنوان یک مجموعه آموزشی و رفاهی ویژه ارامنه کاتولیک برجسته شد تا اینکه در دوران دفاع مقدس و دوره موشک باران تهران توسط رژیم بعث این کارکرد آموزشی برجسته تر شد. خلیفه توسونیان مدرسه ای با ۱۴ کلاس، سالن آمفی تئاتر و کتابخانه در هایگاشن ساخته بود و زمانی که موشک باران تهران سبب تعطیلی مدارس پایتخت شد تصمیم گرفت برای پیشگیری از توقف روند آموزش دانش آموزان، مدرسه اردوگاه را فعال کند.
عضو شورای خلیفه گری ارامنه کاتولیک ایران درباره دوران راه اندازی مدرسه هایگاشن در زمان موشک باران تهران اظهار می کند: «ساختمان مدرسه همه شرایط لازم را برای برگزاری موقت و حتی طولانی مدت کلاس دانش آموزان داشت. فقط نیاز بود که معلم ها حضور یابند. به معلم ها مشروط بر اینکه در کلاس درس حاضر شوند و آموزش را ادامه دهند اقامت دادیم. از کلاس اول تا دوازدهم در اردوگاه برپا شد و دانش آموزانی که آمده بودند تحصیل را ادامه دادند.»
بر مدار مسئولیت اجتماعی
افزایش سفرها به این اردوگاه و روندی که طی بیشتر از یک دهه برای ساخت بناهای آن انجام شده بود روی اقتصاد منطقه تاثیر گذاشته بود. در دورانی که سفرهای شمال به بابلسر، رامسر، نوشهر و متل قو محدود می شد، ساخت هایگاشن و تردد به آن سبب شد که رویان امروز و علمده آن روزگار و شهر سولده که چند سالی بود نام نور را بر آن نهاده بودند هم از سفرهای دریامحور در نیمه نخست سال بی نصیب نمانند. فروش محصولات منطقه در زمان حضور مسافران این اردوگاه بیشتر می شد و افزایش ساخت و ساز هم احتیاج به مشاغل خدماتی را بیشتر کرد. این ترددها تعامل و هم زیستی بین مردم منطقه و مسؤلان و مسافران منطقه را پررنگ تر کرد تا جایی که مؤسس هایگاشن کوشش کرد در جهت مسئولیت اجتماعی نسبت به جامعه میزبان، برای توسعه در منطقه هم گام هایی بردارد.
گاسپیک از دغدغه های فرامذهبی توسونیان و کوشش برای توسعه آموزشی منطقه می گوید و در این حوزه توضیح می دهد: «خلیفه هرچند متولد ارمنستان بود اما خویش را یک ایرانی می دانست و تعصب زیادی به کشورش داشت. تاکید می کرد که باید فرهنگ ایرانی را حفظ نماییم و گسترش دهیم. با همین نگرش سال ۱۳۷۴ و مدتی بعد از استقلال ارمنستان تصمیم گرفت برخی از دانش آموزان مدارس فارسی زبان ایروان را برای تشویق به فراگیری زبان و تاریخ ادبیات فارسی به اردوگاه بیاورد. من را مأمور پیگیری این مورد کرد و ۲۵۰ نفر از دانش آموزان را به هایگاشن آوردیم. اینجا در بعضی دوره های آموزشی شرکت کردند و پذیرایی شدند.»
به گفته مدیرکل داخلی اردوگاه هایگاشن، نگاه توسعه محور مؤسس این مجموعه اردوگاهی محدود به پشت دیوارهای آن نبود. به قاب عکسی از یک مراسم کلنگ زنی که روی دیوار دفتر کارش نصب شده اشاره می کند و می گوید: «این عکس در ارتباط با کلنگ زنی مدرسه حضرت مریم(س) در رویان است که با حمایت خلیفه توسونیان ساخته شد. علاوه بر آن در روستای « سنگ نو » هم یک حمام عمومی ساخت. اولین گام تأسیس ورزشگاه کنونی شهید ناطق نوری هم توسط ایشان برداشته شد. بعد از زلزله رودبار هم برای ساخت دو مدرسه در آن منطقه اقدام نمود. در مسائل اجتماعی و پشتیبانی از خانواده های کم بضاعت منطقه هم همکاری زیادی با دستگاههای حمایتی دولتی داشت.»
کلنگ زنی مدرسه حضرت مریم(س) در رویان خدمات اجتماعی در هایگاشن به آموزش محدود نشد. با هدف کمک به جوانان این اقلیت مذهبی برای ازدواج، ساختمانی با نام مجتمع عروس و داماد هم توسط خلیفه توسونیان طراحی و ساخته شد تا زوج ها بعد از ازدواج ماه عسل شان را میهمان هایگاشن باشند. ساختمانی دایره ای شکل که ۱۰واحد مستقل در آن ساخته شد و در اختیار عروس و دامادها قرار می گرفت. بعد از آن هم برای برگزاری برنامه هایی مانند جشن ازدواج یا برنامه های اجتماعی و مذهبی یک رستوران بزرگ و یک سالن اجتماعات با ظرفیت حدود ۸۰۰ نفر طراحی و اجرا کرد. با اضافه شدن این امکانات و زیرساخت ها بعضی از زوج های جوان جشن ازدواج خویش را به صورت مستقل یا گروهی در هایگاشن برگزار می کردند.
مقررات مالکیت ویلاها
با افزایش تعداد سفرهای اردویی دانش آموزان و زوج های جوان به هایگاشن به مرور این نیاز احساس شد که تعداد واحدهای اقامتی هم بیشتر شود. بر همین مبنا به موازات ایجاد فضاهای آموزشی و رفاهی در اردوگاه، ویلاهایی با معماری حدودا ثابتی ساخته شدند که امروز در هایگاشن محل اقامت موقت خانواده هایی از ارامنه هموطن است. هم اکنون ۲۳۵ واحد ویلایی در این مجموعه ۲۰ هکتاری وجود دارد که خیلی از آنها ظاهر مشابهی دارند، اما مالکیت همه این ویلاها کمی متفاوت از مالکیت های معمولی است.
عضو شورای خلیفه گری ارامنه کاتولیک ایران درباره شکل مالکیت ویلاهای هایگاشن اظهار می کند: «هیچ کدام از مالکان ویلاهای ارودگاه مالک زمین ویلای خود نیستند. یعنی زمین در مالکیت شورای خلیفه گری است و فقط ساختمان در مالکیت اشخاص قرار دارد. آن زمان ویلاها تحت نظارت خلیفه ساخته می شد و حق استفاده را به متقاضیان واگذار می کرد. اگر هم فردی قصد فروش داشته باشد طبق ضوابط اردوگاه خریدار که الزاما باید از هم کیشان ما باشد باید به تایید شورای خلیفه گری برسد و سپس مالکیت ساختمان با همان شرایط پیشین و بدون مالکیت زمین به نام خریدار در شورای خلیفه گری ثبت می شود. این شکل مالکیت در مورد ساخت بناهای جدید هم رعایت می شود. یعنی شخص ابتدا نقشه مد نظر را به شورای خلیفه گری تحویل می دهد و بعد از تایید طرح در شورا، موافقت مجموعه مدیریتی اردوگاه به شهرداری رویان اعلام می شود تا پروانه ساخت را صادر کند.»
هیچ کدام از مالکان ویلاهای اروگاه مالک زمین ویلای خود نیستند. زمین در مالکیت شورای خلیفه گری است و فقط ساختمان در مالکیت اشخاص قرار دارد. استمرار فعالیتهای اجتماعی و مناسبتی
در حال حاضر کاربری اردوگاهی و آموزشی هایگاشن به علت گسترش زیرساخت های آموزشی در کشور مانند گذشته نیست و بیشتر کاربری اقامتی و رفاهی آن مورد توجه قرار دارد. اما همچنان به زوج های جوان ارامنه خدمات عرضه می شود و اعمال و مناسک مذهبی شامل جشن سال نو میلادی، کریسمس، اعیاد مختلف و سایر مناسبت های اجتماعی و ملی در زمان حضور ساکنان و میهمانان هایگاشن برگزار می گردد. پذیرایی از خانواده شهدای ارمنی دفاع مقدس یا جانبازان و آزادگان این اقلیت مذهبی هم از دیگر فعالیتهای اجتماعی این اردوگاه است.
این اردوگاه حتی گاهی در برگزاری رویدادهای منطقه ای هم بخشی از امور اجرایی را به عهده می گرفت. برای مثال میزبانی از تیم های خارجی حاضر در جام بین المللی کشتی شهید ناطق نوری که بیشتر از یک دهه است دیگر برگزار نمی گردد در اردوگاه هایگاشن انجام می شد.
هزینه های مدیریتی و اجرایی هایگاشن از عوارضی که ویلاداران می پردازند تأمین می شود. البته به قول مدیر این مجموعه با عنایت به بالا رفتن تعرفه های در ارتباط با خدمات و افزایش قیمت ها، شرایط برای مدیریت و نگهداری اردوگاه کمی سخت شده است. بروزرسانی زیرساخت های آب و برق و گاز و عقب نشینی برای آزادسازی حریم ۶۰ متری دریا طی چند سال گذشته هزینه هایی برای مجموعه داشت و علاوه بر آن مرمت آسفالت معابر، نظافت اردوگاه، نگهداری فضای سبز و سایر تاسیسات بخشی از هزینه های جاری این مجموعه هستند. اما با وجود همه محدودیت های مالی سعی شده تا بخشی از فضاها و زیرساخت های قدیمی این مجموعه بهسازی شود و به چرخه فعالیت برگردد.
توجه به فضای سبز و چشم انداز و افق شهری و رعایت مقررات طراحی و ساخت ویلاها در هایگاشن قابل توجه است. مدیرکل داخلی اردوگاه هایگاشن از بهسازی برخی زیرساخت های این مجموعه برای افزایش عرضه خدمات طی سه سال گذشته خبر می دهد و خاطرشان می کند: «طی سه سال گذشته سعی کردیم بعضی از زیرساخت های اردوگاه را که مدتی بود کمتر مورد استفاده قرار می گرفت و غیرفعال شده بود، بهسازی و تجهیز نماییم. رستوران هایگاشن تجهیز و بهسازی و فعال شد و الان علاوه بر فعالیت در دوران حضور میهمانان مانند تعطیلات سال نو میلادی یا نوروز، برای برگزاری برخی از برنامه های اجتماعی و مناسبتی هم مورد استفاده قرار می گیرد.»
به گفته او تلاش بر این است که هایگاشن همچنان بر اساس ماهیت اصلی اش که فعالیتهای اجتماعی بود گام هایی بردارد. گاسپیک اظهار می کند: «برای مثال علاوه بر جشن ها و برنامه های مذهبی، مناسبت های ملی مانند جشن پیروزی انقلاب را هم در این اردوگاه برگزار می نماییم. آخرین نمونه انجام شده هم مراسم دومین سالگرد شهادت سردار سلیمانی بود که با حضور اسقف اعظم سرکیس داویدیان و برخی از مسؤلان استان و شهرستان برگزار شد.»
زیر پرچم ایران
هایگاشن هرچند که قوانین مدیریتی خاص خودش را دارد، اما تاکید مسؤلان این مجموعه و اعضای شورای خلیفه گری ارامنه کاتولیک ایران همواره این است که بخشی از ایران است و آنرا جدا از جامعه ایران امروز نمی دانند. گاسپیک با تاکید بر اینکه ارامنه ایران همواره به وطن خود تعصب داشتند و دارند می گوید: «همه ما ایرانی هستیم و خویش را به این کشور مدیون و وابسته می دانیم. وقتی سردار سلیمانی را به شهادت رساندند ما هم اندوهگین شدیم. وقتی جنگ هشت ساله به ایران تحمیل شد جوانان زیادی از ارامنه به جبهه ها رفتند و از خاک و مردم کشورشان دفاع کردند. عده ای شهید و جانباز شدند و تعدادی هم به اسارت بعثی ها در آمدند. هنوز هم ارامنه ایران خویش را متعهد به کشورشان و حاکمیت می دانند. قدردان همراهی های همه مسؤلان نظام در سطوح ملی، استانی و شهرستانی هستیم که همیشه همراه ما بودند و کنارمان ایستادند. ما هم موظفیم که به کشورمان متعهد باشیم و از اعتبار و خاک آن دفاع نماییم.»
عضو شورای خلیفه گری ارامنه کاتولیک ایران: همه ما ایرانی هستیم و خویش را به این کشور مدیون و وابسته می دانیم. گاسپیک پابرجا ماندن هایگاشن طی نیم قرن را علاوه بر سه دهه تلاش خلیفه توسونیان و همراهی مسؤلان، حاصل همکاری و دغدغه مندی همه ارامنه ساکن این مجموعه و بخصوص اسقف های این اقلیت مذهبی در ایران می داند و می گوید: «اسقف وارتان تکیان، اسقف نشان گارکهیان و طی چند سال گذشته هم اسقف سرکیس داویدیان برای پابرجا ماندن هایگاشن و حفظ ماهیت فرهنگی و اجتماعی آن تلاش کردند و امیدواریم که این روند همواره در سال ها و توسط نسل های بعد هم زیر پرچم ایران ادامه داشته باشد.»
هایگاشن در قسمتی از شهر رویان سال هاست که پابرجا می باشد و ارامنه کاتولیک بدون هیچ محدودیتی در کنار اقامت موقت شان در این اردوگاه رفاهی آموزشی، مناسک دینی و آیین های مذهبی خویش را در آن برگزار می کنند تا گوشه ای از همزیستی ادیان الهی در ایران در قسمتی از شهر رویان به تصویر کشیده و ثبت گردد.
منبع: تور و گردشگری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب