یاداشت مهمان؛
صنایع دستی را در برنامه هفتم توسعه ببینید
تور و گردشگری: علل افول صنایع دستی مختلف هستند، اما ضعف جایگاه حقوقی، بخصوص در ساختار برنامه های پنج ساله توسعه یکی از عاملهای مهم و غیر قابل انکار در کم رنگ شدن این حوزه در ساختار مدیریت فرهنگی بوده است.
به گزارش تور و گردشگری به نقل از مهر، حجت اله مرادخانی پژوهشگر صنایع دستی و مدرس دانشگاه در یادداشتی که آنرا در اختیار خبرگزاری مهر قرار داد نوشت: برنامه های پنج ساله توسعه یکی از اسناد بالادستی مهم و از بسترهای حقوقی اصلی در روندهای توسعه ایران به حساب می آید که بر مبنای آن میتوان با نگاهی کوتاه مدت و میان مدت در صورت تحقق احکام قانونی آن شرایط را پیشبینی و تحلیل کرد. سندی تعیین کننده که تأثیرات مستقیمی در تدوین قوانین بودجه سالانه کشور دارد و حوزه های مختلف به فراخور جایگاهشان در برنامه پنج ساله توسعه از اعتبارات حقوقی و بودجه ای لازم برای تحقق برنامه های خود برخوردار می شوند.
صنایع دستی و هنرهای سنتی ایران در یک دهه اخیر به جهت عدم توجه متولیان به اهمیت برنامه های پنج ساله توسعه، جایگاه کم رنگ و ضعیفی در احکام این سند بالادستی داشته و در نتیجه در برنامه پنج ساله پنجم و ششم تصویر مبهمی داشته است. مقوله ای که در عمل هم سبب شده تا در بازه زمانی اجرای این دو برنامه گذشته، این هنر صنعت مهم ایران، سیری تنزلی در وجوه مختلف داشته باشد. البته علل افول صنایع دستی در کشور ما مختلف هستند، اما ضعف جایگاه حقوقی، بخصوص در ساختار برنامه های پنج ساله توسعه یکی از عاملهای مهم و غیر قابل انکار در کم رنگ شدن این حوزه در ساختار مدیریت فرهنگی کشور بوده است.
در مقطع زمانی فعلی و در بزنگاهی که احکام برنامه هفتم توسعه درحال تدوین و بررسی است، حمایت و توجه نهادهای مختلف مانند مجلس شورای اسلامی، سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، وزرات میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی و دیگر نهادهای متولی در روند تدوین و تصویب احکام برنامه هفتم توسعه، به حوزه صنایع دستی و هنرهای سنتی ضروری می باشد.
به عبارت دیگر این ساختارهای قانونگذار و اجرایی کشور به جهت اینکه در سالهای پیش رو بتوانند با اتکا به ظرفیت های صنایع دستی در حوزه توسعه اقتصادی و ایجاد اشتغال، موفق عمل کرده و از شعارهای رایج عبور کنند و اتفاق عملی برای جامعه و کشور رقم بزنند، حالا باید دست به کار شوند. در شرایطی که وضعیت صنایع دستی در عالم حقیقت و برخلاف آمارها و تصویرسازی های غیرواقعی بوجود آمده در چند سال گذشته، چندان حال خوبی ندارد و باید به داد این هنر صنعت کهن و غنی رسید.
تدوین و ابلاغ احکام جامع و حامی صنایع دستی و هنرهای سنتی با نگرش رفع موانع موجود، خواهد توانست تا حدی وضعیت نابسامان بوجود آمده را به ثبات برساند و سپس اقدامات لازم برای حل مشکلات موجود و فعلیت باردیگر قابلیت های اقتصادی و اجتماعی صنایع دستی مهیا کرد. در این راه به نظر می آید متولیان امر برای انسجام بخشی به فعالیت ها و شفاف سازی وضعیت و قابلیت های موجود صنایع دستی و هنرهای سنتی ایران، در احکام برنامه هفتم توسعه پیشبینی های لازم را صورت دهند.
از جمله این موارد میتوان به ایجاد سامانه جامع اطلاعات و آمار صنایع دستی ایران اشاره نمود تا به کمک آن دانش و اطلاعات این حوزه به صورت علمی و اصولی گردآوری، تبیین و در اختیار پژوهشگران، سرمایه گذاران و فعالان صنایع دستی قرار گیرد. همینطور پرداختن به زیرساخت های لازم برای تحقیق و پژوهش در حوزه های مختلف صنایع دستی و هنرهای سنتی امری حیاتی باشد.
از این رو به نظر می آید تأسیس پژوهشکده صنایع دستی و هنرهای سنتی در ساختار پژوهشگاه میراث فرهنگی از دیگر موارد اهمیت دارد که می تواند در متن برنامه هفتم تبدیل به یک تکلیف قانونی برای دولت شود. این در شرایطی است که حالا صرفا یک گروه پژوهشی هنرهای سنتی در پژوهشگاه میراث فرهنگی وجود دارد که اغلب آنرا با اسم پژوهشکده هنرهای سنتی می شناسند.
از سوی دیگر صنایع دستی با وجود تنوع و گستردگی در پهنه جغرافیایی و فرهنگی ایران و پیشینه درخشانی که دارد هنوز یک سند استراتژیک در سطح ملی ندارد و لازم است که در متن برنامه هفته توسعه دولت محترم مکلف شود تا در سال نخست اجرای برنامه هفتم، سند استراتژیک توسعه صنایع دستی ایران را تدوین کند. سندی که با مشارکت پژوهشگران، اساتید و صاحبنظران صنایع دستی تدوین شود و می تواند بستری امن برای برنامه ریزی و برداشتن گام های درست بعدی در این عرصه باشد. مقوله ای که خواهد توانست از اقدامات هیجانی و سلیقه ای در مدیریت صنایع دستی کشور تا حدود زیادی پیشگیری کند.
رفع موانع قانونی توسعه صادرات صنایع دستی، ارتقا و بهبود اعتبارات بودجه ای و هم تقویت نیروی انسانی متخصص در بدنه اجرایی صنایع دستی و هنرهای سنتی و اجبار همه دستگاه ها بر اجرای قوانین در ارتباط با این عرصه، نظیر قانون پشتیبانی از هنرمندان، استادکاران و فعالان صنایع دستی از دیگر مواردی است که اهتمام مؤلفان احکام برنامه هفتم توسعه نسبت به آنها می تواند تأثیرات محسوسی در حل مشکلات صنایع دستی و هنرهای سنتی در سالهای اجرای برنامه هفتم توسعه داشته باشد.
منبع: تور و گردشگری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب