وقتی لحظه تحویل سال به جای میادین در خانه ها جشن گرفته شد

وقتی لحظه تحویل سال به جای میادین در خانه ها جشن گرفته شد

به گزارش تور و گردشگری لحظه تحویل سال که با صدای نقاره ها اعلام می شده و جارچیان نوروزی در میادین آنرا اعلام می کردند با حضور مردم همراه بود، ولی چند عامل سبب شده این لحظه به رخداد خانوادگی بدل شود.



به گزارش تور و گردشگری به نقل از مهر، رقیه محمدیاری و شهرزاد دوستی کارشناسان ارشد علوم اجتماعی در مقاله ای با عنوان تجلی مفاهیم والای همدلی و هم اندیشی در آئین های نوروزی نوشته اند:
لحظه تحویل سال لحظه باشکوهی است که خاطره شاد آن مدت ها در خاطره ها می ماند. مروری بر جشن نامه ها و متون منقول در باب آئین های نوروزی مجموعه ای از رفتارهای جمعی را نشان داده است که در عرصه عمومی شهرها و روستاهای ایران جریان داشته است. لحظه تحویل سال که با صدای دهل ها و نقاره ها اعلام می شده و جارچیان نوروزی در میادین آنرا اعلام می کردند بی گمان با حضور مردم همراه بوده است. ولی چندین عامل سبب شده که لحظه تحویل سال به رخدادی خانوادگی بدل شود. با رواج ساعتهای عقربه دار، آگاهی از وقت دقیق امری عمومی شد و احتیاج به اعلام عمومی را از دست داد. رادیوها هم این امکان را فراهم کردند تا بدون اجتماع فیزیکی، اجتماعی مجازی یک صدا و یک کلاًم و یک خبر را بشنوند.
همچنین گسترش سواد سبب شد که در هر خاناده ای پیری به جوانی برای قرائت دعای تحویل سال، قرآن و یا اشعار آئینی در این باب در اختیار داشته باشد. همه این اتفاق ها در کنار تغییر هندسه خانواده از خانواده های خوشه ای و دسته ای در خانه های جمعی و بزرگ و یا محلاتی با واحدهای پیوسته به خانه های منفرد و خانواده های منفرد، نوروز و تحویل سال را امری خانوادگی و محفلی کرد. اما در مقابل این رویکرد عام، هنوز هم برخی از سنت های جمعی رواج داشت. حضور در بقاع متبرکه و زیارتگاه ها و حضور بر سر قبور در گذشتگان نزدیک نمونه ای پایا از چنین رفتارهایی است.
همچنین در دو دهه اخیر با گسترش یافتن گردشگری دفاع مقدس و برگزاری کاروان های راهیان نور، با حضور جمعیت های چندین هزار نفری بر مزار شهدای شناخته شده و یا مناطق خاص عملیاتی شاهد آن هستیم که کیفیت رفتاری و تأثیرات منحصر به فردی در ترکیب نوروز و ارزش های جدید چون دفاع مقدس، بوجود آمده است. جز آن اما در سال های اخیر تمایل به حضور جمعی افزایش یافته است.

اگر از حضور همزمان ایرانی ها در فضای مجازی در لحظه سال تحویل صرف نظر نماییم، با قرارهای جمعی در مکان های عمومی برای تحویل سال مواجه ایم. بی گمان انتخاب چنین مکانی، ناخودآگاه مبتنی بر توان معنایی آن مکان برای بازنمایی هویتی جمعیت گردآمده است. حافظیه در شیراز حالا سالهاست جز آنکه سفره هفت سین عده ای از خواص اهل معرفت و ادب بوده است؛ نقش هفت سینی شهری را برای جوانانی بوجود می آورد که تمایلات جمع گرایانه شأن و البته تمایز و تنوع طلبی شأن، آنان را به این الگوی رفتاری قدرتمند می کشاند. الگویی که توانایی ایجاد حس تداوم تاریخی و فرهنگی و لاجرم پیوستگی ا در شهروندان بوجود می آورد.
حضور زنان و مردانی از سنین و لایه های مختلف اجتماعی در ساعات نیمه شب که تمام عرصه وسیع چندین هزار متری حافظیه را پوشش می دهد تجربه ای حسی و عمیق را برای آنان به دنبال دارد که مبدل به همدلی در بین شهروندان شه و تاثیر رسانه ای آن هم موجی از تأیید را به همراه دارد.
از دیگر مراکزی که مردم ایران علاقه مند هستند که در این لحظه در مکان مقدسی حضور داشته باشند تا دعاها و آرزوهایشان به جهت قدسیت مکان برآورده شود؛ سفر به مشهد مقدس و حضور در بارگاه امام رضا (ع)، رفتن به بارگاه حضرت معصومه (س) در قم و حضرت شاه چراغ (ع) در شیراز است. به نظر می آید این حضور در امکان مقدس به تدریج در حال تبدیل شدن به یک سنت است. بگونه ای که در خیلی از شهرها و روستاها افرادی که امکان حضور در این سه مکان را نیابند به امامزاده ها می روند و با حضور در آن امامزاده ها سال نو را آغاز می کنند.
به عنوان مثال در ابهر هنگام تحویل سال همه افراد خانواده به دور سفره هفت سین می نشستند و پس از تحویل سال مادر خانه گلاب به دست می گرفت و به دست تک تک افراد خانواده می ریخت و آنها هم صلوات می فرستادند سپس پدر خانواده هم به اعضای خانواده شادباش می گفت و شیرینی سفره هفت سین را بین افراد خانه توزیع می کرد و می گفت زندگیتان مثل این شیرینی، شیرین شود. همینطور در قلعه جعفربیگ تویسرکان موقع تحویل سال تمامی افراد خانواده دورهم جمع می شدند و از خدا می خواستند که سال آینده برای آنها سالی نیکو و پربرکت و پر باران و پر رزق و روزی باشد.
صبح روز عید بچه ها به پدر و مادر مبارک باد می گفتند و مادر و پدر هم روی هر یک از فرزندان خویش را می بوسیدند. بچه ها هم کیسه های پارچه ای را که دوخته بودند جلوی پدر و مادر خودشان می گرفتند و آنها هم مقداری پول که مایه کیسه نام داشت، در آن می انداختند.

1400/01/02
18:26:28
5.0 / 5
1217
تگهای خبر: تاریخی , زندگی , سفر , فرهنگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)

تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
لطفا شما هم نظر دهید
= ۵ بعلاوه ۳
ttma تور و گردشگری